فعل مصدر بن شناسه

مهم -    مصدر - ریشه یا (بن) - شناسه 
فعل: در لغت به معنای انجام کار، کردار، رفتار و هر عملی است که از انسان سر می زند یا می توانیم آنرا به غیر جاندار نیز نسبت دهیم. (تشخیص) 
فعل ها از کجا و از ریشه ی کدام واژه گرفته می شوند، باید بدانیم ریشه ی اصلی همه ی فعل ها از واژهای به نام مصدر شکل می گیرد.

مصدر: در اصطلاح دستور زبان فارسی، اسمی است که بر انجام کار دلالت دارد بدون آنکه زمان، شخص و شمار (جمع یا مفرد) آن را مشخص کند.
علامت مصدر: حرف (ن) در آخر فعل می باشد.

رفتن، گشتن، نوشتن، خواستن دیدن، شنیدن، چرخیدن

ریشه ی فعل: یا همان بن 
جزء تغییرناپذیر فعل است که انجام کار و زمان فعل را مشخص می کند. 

فعل های زمان گذشته(ماضی) و آینده(مستقبل) از بن ماضی وفعل های حال(مضارع)و امر از بن مضارع ساخته می شوند.

شناسه: بخش متغیر فعل است که شخص و شمار (جمع و مفرد) فعل را مشخص می کند. هر شناسه در
واقع به یکی از ضمیرهای«من،تو،او،ما،شما وآنها» اشاره می کند. فعل سوم شخص مفرد در زمان ماضی
شناسه ندارد. (شناسه به قول قدیمی ها مستتر یا پوشیده است یا به قول امروزی ها تهی می باشد. 
شناسه ها م – ی – د (برای مفرد) یم – ید – ند (برای جمع)
مثال: می روم – می روی– می رود – می رویم – می روید – می روند.

توجه: " می" به فعل نمی چسبد.