فارسی هفتم دانش‌های زبانی جا به جایی واژه ها در شعر

فارسی هفتم : دانش‌های زبانی ، جا به جایی واژه ها در شعر

در زبان فارسی ، معمولا ترتیب گروه‌های اسمی و فعلی ،  به این ترتیب است :

نهاد + مفعول + متمم + قید + فعل

نهاد + قید + مسند + فعل

اما گاهی در شعر ، شاعر به خاطر وزن شعر به اجبار این ترتیب را رعایت نمی‌کند .

به مصراع‌ها و بیت‌های زیر و جمله‌ی مرتب شده‌ی آنها توجه کنید :

کبوتر بچه‌ای با شوق پرواز                    

به جرئت کرد روزی بال و پر باز : 

روزی کبوتر بچه‌ای با شوق پرواز به جرئت بال و پر باز کرد . 

پرید از شاخکی بر شاخساری :

از شاخکی بر شاخساری پرید .

گذشت از بامکی بر جو کناری :

از بامکی بر جو کناری گذشت .

ز وحشت سست شد بر جای ناگاه :

ناگاه ز وحشت بر جای سست شد .

ز رنج خستگی درماند در راه :

ز رنج خستگی در راه درماند .

شدش گیتی به پیش چشم تاریک :

گیتی به پیش چشمش تاریک شد .

فتاد از پای و کرد از عجز فریاد :

از پای فتاد و از عجز فریاد کرد

ز نوکاران که خواهد کار بسیار :

ز نوکاران که کار بسیار خواهد ؟

گهم سرپنجه خونین شد گهی سر :

گه سرپنجه‌م خونین شد ، گهی سر .

هجوم فتنه‌های آسمانی

مرا آموخت علم زندگانی :

هجوم فتنه‌های آسمانی مرا علم زندگانی آموخت .

نگردد شاخک بی بن برومند :

شاخک بی بن برومند نگردد .

زندگی برتو می زند لبخند :

زندگی برتو لبخند می زند .

هست وقت شکفتنت امروز :

امروز وقت شکفتنت هست .

بی نام تو نامه کی کنم باز :

بی نام تو کی نامه باز کنم ؟

جز نام تو نیست بر زبانم :

جز نام تو ، بر زبانم نیست .

برگ درختان سبز در نظر هوشیار

هر ورقش دفتری است معرفت کردگار :

برگ درختان سبز هر ورقش در نظر هوشیار ، دفتری معرفت کردگار است .