شمارش جمله اصوات منادا فعل های آشکار و پنهان

نکته  1:  هر جمله از کلمه یا مجموعه ای از کلمات تشکیل می شود.

هرکه آمد عمارتی نو ساخت / رفت و منزل به دیگری  پرداخت (4 جمله)

نکته  2: اساس و پایه ی هر جمله فعل است، امّا امکان دارد فعل از جمله حذف شود.

از مکا فات عمل غافل مشو / گندم از گندم بروید جو زجو (بروید)

نکته  3: گاهی حذف فعل در جمله به خاطرِ جلو گیری از تکرار فعل است به این نوع از حذف فعل، حذف به صورت لفظی گویند.

عمر برفست و آفتاب تموز. (است)  (  آفتاب تموز: آفتاب تابستان)

نکته  4:  گاهی در ظاهرِ جمله  هیچ فعلی دیده نمی شود امّا از راهِ معنا می توان به وجود فعل پی برد. به  این نوع از حذفِ فعل، حذف به صورت معنوی گویند.

مثال: هرکه بامش بیش، برفش بیش تر (2 جمله) فعل است حذف شده است.

مثال: هرچه ارزان تر، بهتر (2 جمله) فعل است حذف شده است.

نکته  5:  واژه هایی مانند: یواش!    آهسته!    آتش!    ساکت!  اگر با لحن  (آهنگ) خاصّی بیان شود، جمله به حساب می آید. به این نوع جملات یک جزئی بی فعل گویند.

یواش! این همه سرعت برای چه؟ (2 جمله)   فعل است در جمله ی دوم حذف شده است.

نکته  6:  در شمارش جمله ها، شبه جمله ها در نظر بگیریم.

نکته  7: شبه جمله ها واژه ایی هستند که ظاهر جمله را ندارندولی معنا و گستردگی جمله را دارند.   آه! زندگی چه قدر سخت است!    (آه: افسوس می خورم)  2 جمله

نکته  8:  شبه جمله ها به دو دسته تقسیم می شوند.

    الف – منادا                     ب – صوت

نکته  9:  هرگاه کسی یا چیزی را با آهنگی خاص مورد مخاطب قرار دهیم، به آن منادا گویند. مثال: سعدیا، مرد نکو نام نمیرد هرگز / مرده آن است که نامش به نکویی نبرند. (4 جمله)

نکته  10: منادا معمولاً با حروف ندا همراه است. (ای، یا، آی، الف)  ای ایران، دوستت دارم.  خدایا، مرا در زندگی موفّق بگردان.

نکته  11: گاهی منادا بدون حرف ندا می آید. نیما، غم دل گو که غریبانه بگرییم. (3 جمله)

نکته  12:  گاهی حرف ندا وجود دارد ولی منادا حذف شده است.

ای نام تو بهترین سرآغار. (ای خدا، نام تو بهترین سرآغاز است.) 2 جمله

نکته  13:   منادا  در شمارش جمله به حساب می آید.

نکته  14:  صوت ها، واژه  هایی هستند، که حالات درونی انسان را از نظر، افسوس، تعجّب

تحسین، تنبیه و آگاهی و تنفّر و بیزاری را بیان می دارند.   مانند: آه، حیف، دریغ، دریغا (صوت افسوس)   آفرین، مرحبا، بارکِ اللّه، خوشا (صوت تحسین) 

ا َه، اَخ، ایش، پیف (صوت تنفّر و بیزاری)  هان، آهای، هین، اَلا (صوت تنبیه و آگاهی)

نکته  15: صوت ها در شمارش جمله به حساب می آیند.

نکته  16:  بعضی از صوت ها برای راندن و خواندن حیوانات استفاده می شود.

پیش پیش پیش             بی بی بی           پیشتَ پیشتَ       چخ چخ

نکته  17:  در اطراف ما صدا  هایی از موجودات زنده و غیر زنده شنیده می شود که به آن نام آوا گویند.  میو میو،   واق واق   ،      خِش خِش   ،     شُر شُر   ،  تیک تاک

نکته  18: نام آوا ها در شمارش جمله به حساب نمی آیند.

نکته  19: جملاتی مانند: زیارت قبول، عصر بخیر،  دست ها بالا،  وقت بخیر،  شب خوش و... نظایر این گونه جملات دو جزئی بی فعل هستند.

یکی از موضوعاتی که در شمارش جمله به حساب می آید، (منادا) است.

* منادا چیست؟به کسی یا چیزی کهآن را صدا بزنیم یا مورد خطاب قرار دهیم، منادا می - گویند. 

مثال 1:    ای ایران، تو را دوست دارم. (ایران : منادا)

مثال 2:   ای خدا، پدر و مادرم را به تو می سپارم. (خدا: منادا)

نکته ی طلایی 31:  منادا معمولاً با یکی از نشانه های ندا می آید. نشانه های ندا عبارتند از:

ای:   ای مادر، امید وارم که دختر خوبی برایت باشم. (مادر:  منادا)

یا:   یا رب، تو چنان کن که پریشان نشوم.   (رب: منادا) واژه ی (رب) به معنی خداوند است.

نکته ی طلایی32: گاهی حرف ندا  نشانه ی (الف) است که بعد از منادا می آید.

مثال1: سعدیا، مرد نکو نام نمیرد هرگز / مرده آن است که نامش به نکویی نبرند.

          (سعدی: منادا   / الف: حرف ندا)

مثال 2:  پروردگارا، ما را به راه راست هدایت فرما. (پروردگار: منادا  /  الف: حرف ندا)

نکته ی طلایی 33:  گاهی منادا بدون حرف ندا می آید. باید به آهنگ جمله که حالت خطابی است، بیش تر توجّه شود.

مثال 1:  پدر،  از همه ی زحمات شما سپاسگزارم.   (  پدر: منادا    /   حرف ندا: حذف شده)

مثال2:  فرزندم، قدر دان زحمات پدر و مادر خود باش. (فرزندم: منادا / حرف ندا: حذف شده)

* نکته ی 34:  منادا در شمارش جمله به حساب می آید.

مثال:  دختر گلم، فرصت ها دیر می آیند، به آهستگی در می زنند و زود می روند. (4 جمله)

گاهی حرف ندا وجود دارد ولی منادا حذف می شود.

مثال:  ای نام تو بهترین سرآغاز / بی نام تو نامه کی کنم باز

ای: حرف ندا          منادا (خدا) که حذف شده است.

صوت چیست؟ واژه هایی هستند که حالت درونی انسان را از نظر شگفتی، افسوس، آرزو، تنبیه و آگاهی، تحسین و تنفّر و بیزاری را نشان می دهند.

مثال: * آهای، هان، اَلا  (در مفهوم آگاهی و تنبیه)

          * عجب، عجبا، اُه، وا، اللّه اکبر! سبحان اللّه (در مفهوم تعجّب و شگفتی)

          * کاش، ای کاش، حیف ، دریغ، دریغا  (در مفهوم افسوس و آرزو)

          * آفرین، مرحبا، بارک اللّه، احسنت، خوشا  (در مفهوم تحسین)

         *  پیف، اوف، اَه، اَخ، ایش  (در مفهوم تنفّر و بیزاری)

نکته طلایی 38: صوت ها همانند منادا در شمارش جمله به حساب می آیند.

دریغا، جوانی ام  از دست. دادم!        اَه، از دست تو خسته شدم!