فارسی هفتم درس 16 آدم آهنی و شاپرک

آدم آهنی و شاپرک:

           

در این درس از آرایه ی تشخیص استفاده شده است.

شاپرک حرف می زند و احساسات خود را بیان می کند.

آدم آهنی در ابتدا افکار خود را بدون اینکه به زبان بیاورد،

در ذهن مرور می کند و در پایان تحت تأثیر سخنان و

احساسات شاپرک قرار می گیرد و می تواند افکار خود را

به زبان آورد.

                  

             

ویتاتو ژیلینسکای نویسنده ی روسی است که در سال

1932 میلادی به دنیا آمد. او کتاب‌های زیادی منتشر

کرده که علاقه‌مندان زیادی پیدا کرده‌است. حشرات کوچک،

کرم‌ها و پروانه‌ها قهرمانان بسیاری از داستان‌های وی است.

ژیلینسکای شعر هم سروده‌است و داستان‌های فکاهی،

رمان و نمایش‌نامه نیز دارد.

 

آدم آهنی و شاپرک یکی از قصّه‌های زیبای اوست. این قصه

بیش از 14 سال است که در کتاب درسی فارسی دوره

راهنمایی وجود دارد. داستان آدم آهنی و شاپرک، برگرفته

از کتاب ملخ شجاع است که مجموعه چهار داستان به

نام‌های ملخ شجاع، دانه برفی که آب نشد، کرم کنجکاو

و آدم آهنی و شاپرک است.

               

                       

        

دانش های زبانی و ادبی

نکته اول:

درباره ی زمان فعل ها خواندیم که هر فعل در یکی از سه

زمان گذشته و حال و یا آینده انجام می شود.

ساختمان فعل آینده همیشه با صرف فعل خواهم تشکیل

می شود + بن ماضی فعل اصلی.

       

خواهم توانست                خواهیم توانست

خواهی توانست               خواهید توانست

خواهد توانست               خواهند توانست

از مصدر کاشتن، زمان آینده صرف می کنیم:

خواهم کاشت                خواهیم کاشت

خواهی کاشت               خواهید کاشت

خواهد کاشت               خواهند کاشت

حالا شما از مصدرهای زیر، زمان آینده بنویسید.

 رسیدن  

داشتن  

انداختن    

گرفتن

        

پاسخ:

خواهم رسید                خواهیم رسید

خواهی  رسید               خواهید رسید

خواهد رسید                خواهند رسید

خواهم داشت              خواهیم داشت

خواهی داشت              خواهید داشت

خواهد داشت               خواهند داشت

         

خواهم انداخت             خواهیم انداخت

خواهی انداخت             خواهید انداخت

خواهد انداخت             خواهند انداخت

خواهم گرفت               خواهیم گرفت

خواهی گرفت              خواهید گرفت

خواهد گرفت              خواهند گرفت

     

                

اگر از هر فعل دیگری با هر زمان دیگر خواستیم زمان آینده

بنویسیم، کافی است:

فعل خواهم را صرف کنیم.

مصدر فعل را بنویسیم.

«ن» مصدری را حذف کنیم و بن ماضی به دست آوریم.

پس از هر یک از ساخت های خواهم یک بن ماضی فعل

بنشانیم.

               

به عنوان مثال می خواهیم فعل «می وزید» را به آینده

تبدیل کنیم  :

1 - خواهم را صرف می کنیم:

خواهم                خواهیم

خواهی                خواهید

خواهد                خواهند

2 - از فعل «می وزید» مصدر به دست می آوریم:

      «وزیدن»

3 - «ن» وزیدن را حذف می کنیم:

4 - «وزید» بن ماضی و آن را در کنار صرف «خواهم»

  می نشانیم.

خواهم وزید               خواهیم وزید

خواهی وزید               خواهید وزید

خواهد وزید               خواهند وزید

حالا شما هر یک از فعل های زیر را در زمان آینده صرف کنید.

کاشته ام

شنیده بودید

آمدید

رفته باشند    

رسیدیم  

     

     

پاسخ:

خواهم کاشت                خواهیم کاشت

خواهی کاشت              خواهید کاشت

خواهد کاشت               خواهند کاشت

خواهم شنید                   خواهیم شنید

خواهی شنید                  خواهید شنید

خواهد شنید                   خواهند شنید

خواهم آمد                   خواهیم آمد

خواهی آمد                   خواهید آمد

خواهد آمد                   خواهند آمد

خواهم رفت                 خواهیم رفت

خواهی رفت                خواهید رفت

خواهد رفت                خواهند رفت

خواهم رسید                 خواهیم رسید

خواهی رسید                خواهید رسید

خواهد رسید                خواهند رسید

                

نکته ی دوم:

داستان های نمادین، داستان هایی هستند که در هر یک

از شخصیت ها، نماینده ی یک گروه از انسان های اطراف

ما هستند. برای مثال در داستان هایی که در کودکی از

مادرها و مادربزرگ ها شنیده ایم، بیشتر شخصیت ها،

حیوانات بودند. هریک از این حیوانات نماینده ی گروهی

از مردم اطراف ما هستند. مثلا:

روباه نماینده ی انسان های فریبکار است.

طاووس نماینده ی انسان های مغرور است.

سگ نماد وفاداری است.

رود نماد زندگی است.

عقاب نماد انسان های بلندپرواز است و...

                     

1 - می توانید در شعر زیر تشخیص دهید که ساحل و موج

     نماد چه انسان هایی هستند؟

ساحل افتاده گفت: گرچه بسی زیستم

هیچ نه معلوم گشت، آه، که من کیستم؟

موج ز خود رفته ای تیز خرامید و گفت:

هستم اگر می روم، گر نروم نیستم

2 - در شعر «علم زندگانی» جوجه کبوتر و مادر او هر یک

     نماد چه کسانی هستند؟

            

پاسخ:

1 - ساحل نماد انسان های بی تلاش و بی هدف است و

 

     موج نماد انسان های پویا و هدفمند.

2 – جوجه کبوتر نماد افراد کم تجربه است و مادرش نماد

       افراد باتجربه.