نکات مهم املایی

نکته اول:

فاصله ی میان واژه ای: بین واژگان، فاصله ی معینی وجود دارد که به آن (فاصله ی میان واژگان) می گویند؛ رعایت نکردن فاصله ی مناسب بین حرف های یک کلمه یا کلمات یک جمله، در خواندن آن ها ابهام ایجاد می‌کند؛ مانند:

- او هر روزنامه ای می خواند.

- او هر روز نامه ای می خواند.

نکته دوم:

واژگان هم آوا: در زبان فارسی، بعضی حروف، مانند: (ذ، ز، ض، ظ) تلفظ یکسان دارند اما شکل نوشتاری آن ها متفاوت است؛ بنابراین واژگانی که از نظر خواندن و تلفظ یکسان هستند ولی از نظر نوشتار و شکل ظاهری تفاوت دارند؛ (واژگان هم آوا) می گویند؛ با دقت در معنا، به املای این گونه کلمات دقت کنید. مانند:

اساس = پایه، بنیاد، ریشه اساس هستی

اثاث = وسایل، ابزار اثاث منزل

نکته سوم:

هر گاه پسوند (ان / ی) به پایان واژگانی که به حرف (ه) ختم شود مانند: زنده، راننده، دونده، پرنده افزوده شوند؛ حرف (ه) حذف و به جای آن حرف (گ) قرار می‌گیرد. مانند: زندگی، رانندگی، دوندگان، پرندگان.

نکته چهارم:

اعداد، در متون املایی همیشه با حروف نوشته می شوند؛ نظیر (هفت آسمان، چهارده معصوم، بیست و.)

نکته پنجم:

در املای واژگان (جزء) و (جز) باید دقت کنیم؛

جزء به معنای (بخشی از کل چیزی) است.

جز به معنای (مگر، غیر، الا و.) است.

در هنگام نوشتن املای این دو کلمه به معنای آن ها در جمله یا عبارت دقت کنید.

نکته ششم:

برخی کلمات به دو شکل به کار می روند. مانند:

(خرف، خرفت) یا (خورش، خورشت)

هنگام نوشتن املای این واژگان، لازم است به نحوه ی تلفظ گوینده واژگان توجه کافی داشته باشیم.