سخنرانی پایانی آلبر کامو در مراسم اهدای هدایای نوبل
یارِ مردانِ خدا باش که در کشتیِ نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را
حافظ
در جهانی که هوش و فراست تا حد خدمتگزاریِ نفرت و بیداد فرو افتاده است، در چنین جهانی نسل ما باید تنها بر اساس انکارها و نه گفتن ها، در خود و محیط خود، اندکی از آنچه را که شرافت زیستن و مردن وابسته بدوست، احیاء و مستقر کند. در جهانی که در تهدیدِ انهدام است و خطر آن وجود دارد که مأموران عالی قدر انکیزیسیون برای همیشه قلمرو مردگان را بر زمین استقرار بخشند، نسل ما می داند که با تلاشی دیوانه وار باید میان ملّت ها صلحی برقرار کند دور از بردگی، همراه با آشتی دادن مجدد کار و فرهنگ و ساختن کشتی نوحی دیگر، کشتی یگانگی، با مدد همه ی مردمان جهان. نسل ما مطمئن نیست که بتواند این کار عظیم را به تمامی به سامان برساند، اما مطمئن است که در همه ی جهان به پیمان دوگانه ی حقیقت و آزادی وفادار بماند و در صورت لزوم، بی هیچ کینه ای جان بر سر پیمان بگذارد. چنین کوششی است که در همه جا باید مورد احترام و تشویق قرار گیرد، بخصوص آنجا که پای فداکاری در میان است. و من، که از موافقت عمیق شما مطمئنم، می خواهم افتخاری را که به من بخشیده اید نثار این تلاش کنم.
آلبر کامو، سخنرانی پایانی مراسم اهدای هدایای نوبل، استکهلم، دسامبر1957
- لینک منبع
تاریخ: چهارشنبه , 11 اردیبهشت 1398 (14:08)
- گزارش تخلف مطلب